Dışarıda kar yağarken çalışmak zoruma gidiyor. Nedendir bilinmez küçüklükten beri severim. Çocukken kartopu oynamak, altımıza serdiğimiz muşamba veya plastik bir kapakla yokuş aşağı kaymak, yukarı çıkamayan veya kayan araçları izlemek güzel olmuştur hep. Bir de sevgiliyle karda yürümek vardır ki bu en romantik anlardan biridir :) Bazen huysuzluk edip yüzüne kar atar yada seni karın üzerine iter... düşersin güler.
O güldüğü zaman üşüdüğünü düştüğünü hissetmezsin bile. Her şeyin zor olduğu gibi karda yürümekte epey zordur. Eğer bir de ayağında topuklu ayakkabılarıyla yürüyen bir kadın gördüyseniz tadından yenmez :) Kesin düşer. Düşmeyen varsa yazsın tebrik edeceğim. İnsan hiç büyümüyor. Büyüyen düşünceler aslında. Büyük kocaman olmuş egolar aslında büyüyen. Ben hala çocuğum :) Ya siz ?
Sevgi ve Muhabbetle.
0 yorum:
Yorum Gönder