Dün gece barda otururken aklıma bir soru takıldı. "Neden burada tek başınasın?"
Etrafıma bakındım herkes birileriyle konuşup gülüşüyor yada alkolün etkisiyle saçma sapan şeyler yapıyorlar fakat yalnız değiller. Nasıl olur da bir insan tek başına bir yere gidip kimseyle işi olmadan oturur.
İç ses ve ben;
-Kafanı dinliyorsun işte daha iyi. Tek başına daha özgürsün. Neden rahatsız oldun ki?
-Bilmem insanlar bu kadar yalanın içinde nasıl mutlu olmayı başarıyorlar. Baksana şunlara bu kadar çok konuşacak ne var ki ? Nasıl da çok seviyorlar bir birlerini. Sonra bir çoğu ayrılıyor. Bak şu iki arkadaşa, araların su sızmıyor. Ama ortaya biraz para at bakalım ne olacak. Bak şu barmene, barda duran adama arkadaşım muamelesi yapıp nasılda iteliyor içkileri. Garibim de inanıyor.
-Onların konuştuğu konuların hepsi boş ve yalan. Yalan olmasa,insanların yüzlerini ters düz etsen bak bakalım nasıl gözükür. Kim kimin suratına bakar? Çıkarcı olmuş millet.
-Peki şu adam? Orada tek başına oturuyor bak o da tek başına.
-Az önce başka biri vardı yanında birazdan diğer kız arkadaşı gelecek. Hem sen bunları düşünüp ne yapacaksın, keyfine bak.
-Sence ben nerede hata yapıyorum?
-Sen hiç bir yerde hata yapmıyorsun. Asıl hatayı diğer insanlar yapıyor. Haklı olan sensin her zaman.
-O zaman neden şuan etrafımda arkadaşım, dostum, sevgilim yok?
-Onlar seni görmek istemediği için değil, sen onları görmek istemediğin için şuan yoklar.
-Doğru bu konuda haklısın sanırım. Çünkü ben yanlış yaptığımın farkında değilmişim.
-O zaman verdiğin kararlarda haklıydın. Bunu çok fazla düşünmen hiç bir şeyi geri getirmez. Hem hayat akıp gidiyor neyin kavgasını yapıyoruz.
-Saçmalama!! Zaten ne olduysa bundan dolayı oldu. Evet hayat kısa fakat yaşadığın hayatı boş yaşıyorsan ne önemi var ki. Bir değer etrafında dönmedim ki hiç. Pervane olmadım. Ben ne istediysem o oldu. Başkaları umurumda değildi. Belki önemsiyordum fakat yeteri kadar değer veremedim. Belki de verdiğim sözleri yerine getirmedim. Ben nasıl bir insan olmuşum böyle.
-Aslında içine düştüğümüz bu durum tamamen geçici yarın kalktığında çok fazla bir şey hatırlamayacaksın zaten. Bir bira daha alabilir miyim.
-Hayır yarın kalktığımda hepsini hatırlayacağım. Ve bu konuşma bir daha asla olmayacak.
-Peki o zaman kalk git hadi şimdi. Nereye gideceksin? Kimin yanına? Benimle konuştuğun gibi, başka biriyle de bunları konuşacağını mı zannediyorsun. Seni kim anlar ki. Evet dinlerler, sonra sana akıl vermeye çalışırlar. Hep klasik olan cümleler kurarlar. Sonra ne olur onların dedikleri gibi mi olur? Yapma kendini kandıramazsın. Sen busun, bunun dışına çıkamazsın.
-Ben bu değilim, bu sadece bir yanılgı. Git başımdan yeter artık dinlemek, konuşmak istemiyorum seninle. Ben sigara içmemeliyim, alkol kullanmamalıyım, daha sağlıklı olmalıyım. Geleceğim için sevdiklerimle daha uzun ömür yaşamak için. İnsanlara verdiğim sözleri yerine getirmeliyim. Daha çok umurumda olması lazım bir çok şeyin.
-Sen zaten bunların bir çoğunu yaptın. Yeteri kadar sevgini verdin. Kendini unutacak kadar fedakar oldun. Onları gerçekten çok mutlu ettin. Verdiğin sözleri cebinde paran kalmayacak da olsa tuttun. Ama ne oldu? Sonucu ne oldu? Hatırladın mı?
-Evet hatırladım.
-Peki buna ne diyorsun. Madem sen bu kadar yanlış yaptın neden kıymetin bilinmedi. Neden onlarda senin gibi düşünmeyip, senin yaptığın bunca şeye rağmen vefakar olmadılar?
-Yeteri kadar olmadı hiç bir şey. Hep sürdürülebilir bir haldeydi. Yani bu bugün böyle olsun yarına bakarız gibi.
-Yanıldığının farkına vardın. Bak bu konuda bana teşekkür edeceksin. Sen aslında iyi birisin. Gerçekten yüreğin çok temiz. Bir çok insan senin yaptığın gibi kendini didik didik etmez. Güler geçer yada vicdanları bir yerlerine kaçmıştır. Bunları düşünmen gayet normal. Fakat merak etme bu yalnızlıktan da kurtulacaksın yakında.
-Gerçekten iyi biri miyim? Yüreğim temiz mi? Kendimi nasıl böyle haklı çıkarabilirim.
-Doğrular var. Kendine ait olan doğrular. Senin için doğru olduğunu düşündüğün ve yaptığın şeyler. Kendini harap etme. Bunları tartışma bile. Bir çizgin var senin bu çizgiyi ne silebilirsin nede başka bir yöne doğru çizebilirsin. Günün birinde senin gibi düşünen, doğruları seninkine yakın birini bulabilirsin.
-Peki içine düştüğüm bu buhranı nasıl atacağım üzerimden? Kendime verdiğim sözleri nasıl yerine getireceğim. Yada diğer insanlarla olan ilişkimi nasıl düzeltebilirim. Maddi yönden değil de manevi yönden dolayı krizdeyim sanırım.
-Evet öylesin fakat bununda üstesinden gelebilirsin.
-Ama nasıl?
-Şöyle ki bunların hiç birini düşünmezsin, hayatına bakarsın. Sonrası zaten kendiliğinden çözülür.
-Hesabı alabilir miyim.
-Dur!! nereye gidiyorsun?
-Artık daha fazla konuşmak istemiyorum. Git başımdan.
-Peki öyle olsun bakalım ama dediklerimi unutma!!
Sevgi ve Muhabbetle.
0 yorum:
Yorum Gönder