Merhaba sayın okuyucular. Size iPhone dan yazma fırsatı buldum :)
TRT Anadolu kanalında izlediğim bir program var. (Ömür Dediğin) Yaşlı insanların hayatlarını konu alan bir program.
Hayatlarını bir şekilde idame ettirmişler sabırla, saygıyla ve sevgiyle. Onlar bana göre çok şanslılar.
Bu kadar zor olan şu hayatta o yaşa gelebilmişler. Hem de hiç ayrılmamışlar. 87 yasında sevdiği kadının yanında
olması bir erkeğin duyabileceği en büyük mutluluktur. Kadın ise ne olursa olsun her zaman onu koruyan ve kollayan
erkeğinin bir an yanından ayrılmamasının mutluluğunu yaşıyor. Yüzlerde yol yol olmuş izler, zamanın onlar üzerindeki
etkisini gösteriyor. Şimdi ayrılmalar boşanmalar o kadar kolaylaştı ki, kimse birbirini umursamiyor bile.
Bir zamanlar sevgiyle bakan gözler, bir zaman sonra öfkeyle düşmanlıkla bakabiliyor.
Kimsenin sabrı kalmamış, tahammülsüzlük diz boyu. Saygının çöpe atıldığı, sevginin dondurulduğu bu zamanda gerçekten bunun ilerisini düşünmek bile hayal gibi geliyor. Bazen umutsuzluğa kapılıyorum bu yüzden. Acaba ? sorusu geliyor aklıma. Biz bu kadar yaşayabilecek miyiz veya bizi bu kadar seven birileri çıkıp da onunla yaşlanabilecek miyiz. Bu ve bunun gibi bir çok sorunun cevabının da zaman da saklı olması insanı sabır küpüne çeviriyor.
Sevgi ve Muhabbetle.
Yarınlara bugün varılacak olsaydı, yarınlara gerek kalmazdı.
YanıtlaSilMerhaba, ilk cümleni okudum sadece, ihtiyaç duyduğum buydu. Blog yazmak için iphone ihtiyacını karşılıyor mu?
YanıtlaSilEvet karşılıyor. Ara sıra.
YanıtlaSil